nezîf

 Binêre herwiha: Nezîf

Kurmancî

Rengdêr

nezîf

1. kesa/ê ku ji ber rijîna xwîna xwe bêtaqet bûye
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mest, serxweş
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkilî nezf.

Jê

• nezîfî
• nezîfîtî
• nezîftî