Kurmancî biguhêre

Rengdêr biguhêre

Pozîtîv Komparatîv Sûperlatîv
muhtac muhtactir herî muhtac
muhtactirîn

muhtac

  1. Kesa/ê ku hewceyî tiştekî ye.
    Hevmane: hewcedar, lazim, pêdivî, pêwîst, hewcek, hewcok
    • Ko di şerqê Meh û Xurşîd-i ji şewqê bettilîn
      Lew ji sur surme didêrîn we ne muhtacê kil în
      Mest di nêv tor û lefan marê li selwê fittilîn
       — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Bi alfabeyên din biguhêre

Herwiha biguhêre

biguhêre

Etîmolojî biguhêre

Ji erebî محتاج‎.

Werger biguhêre