morîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /moːˈɾiːn/
• Kîtekirin: mo·rîn

Lêker

morîn lêkera xwerû, negerguhêz

1. orîn, qorîn, mûrîn, borîn

Tewîn

-mor-

Etîmolojî

Ji mor +‎ -în.

Werger

• Erebî: ^?خوار‎ → ar
• Tirkî: böğürmek → tr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	morîn	morîn
Îzafe	morîna	morînên
Çemandî	morînê	morînan
Nîşandera çemandî	wê morînê	wan morînan
Bangkirin	morînê	morînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	morînek	morînin
Îzafe	morîneke	morînine
Çemandî	morînekê	morîninan

morîn mê

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.

   (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Werger

• Tirkî: böğürme → tr, böğürüş → tr