orîn
Binêre herwiha: Orin
Kurmancî biguhêre
Bilêvkirin biguhêre
Lêker biguhêre
orîn (lêkera negerguhêz) | ||
---|---|---|
Rehê dema niha: -or- | ||
RP. Niha | ||
ez | diorim | |
tu | diorî | |
ew | diore | |
em, hûn, ew | diorin | |
Fermanî | Yekjimar | bore |
Pirjimar | borin | |
Rehê dema borî: -orî- / -oriya- | ||
RP. Boriya sade | ||
ez | orîm / oriyam | |
tu | orî / oriyayî | |
ew | orî / oriya | |
em, hûn, ew | orîn / oriyan | |
Formên din: |
orîn lêkera xwerû, negerguhêz, r-ya req
- oreor kirin, dengê mangeyan û gayan kirin
- Çêlek oriya. Rojên eskeriyê hatin bîra wî. Jinik qeliqî. Wî bi qehr li seetê nerî. Seet tam nehê şevê bû. Wî hîn li seetê dinerî, çêlek dîsa oriya. Û bi ser de jî bi dengê xwe ê herî bilind. — (Serok Altaxûs, Laleş Qaso, Çapa 2., 2009, weşanxana Komal)
- hîrîn, dengê mirovan yê mîna dengê mangeyan û gayan
- (Mînakekê bide) (biguhêre)
Herwiha biguhêre
Etîmolojî biguhêre
Onomatopoetîk, ji proto-hindûewropî *reuǵ- (“orîn”), hevreha ermenî առիւծ (aṙiwc: şêr), yûnanî ὠρυγή (orûgê: orîn), latînî rūgio (orîn). Herwiha hevreha ûr ya kurdî.
Jê biguhêre
Têkildar biguhêre
- orandin (navdêr)
Werger biguhêre
biguhêre
Zayenda mê ya binavkirî | ||
---|---|---|
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | orîn | orîn |
Îzafe | orîna | orînên |
Çemandî | orînê | orînan |
Nîşandera çemandî | wê orînê | wan orînan |
Bangkirin | orînê | orînino |
Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
Navkî | orînek | orînin |
Îzafe | orîneke | orînine |
Çemandî | orînekê | orîninan |
orîn mê
- Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.
- (Mînakekê bide) (biguhêre)