mixalif

Kurmancî

Rengdêr

mixalif

1. dijber, rikeber, reqîb, hevrik,
   kesa/ê yan tişta/ê dijî kesekî yan tiştekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. oponent, dijmin, pêşbaz, pêşbirkvan^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}
3. serpêçkar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mixalîf
• muxalif
• muxalîf

Têkildar

• mixalifet

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• mixalifî
• mixalifîtî
• mixaliftî

Werger

• Farisî: مخالف‎ → fa
• Fînî: vastustaja → fi, vastapuoli → fi
• Îngilîzî: opponent → en, rival → en, averse → en, discordant → en, discrepant → en, repugnant → en
• Tirkî: ^?karşı → tr, ^?muhalif → tr