mirarî

Kurmancî

Navdêr 1

mirarî m

1. morî, mirwarî, mircan
   • Xasma ko kurê di van bijarî
     Durdane ye êk û êk mirarî — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مراری

Etîmolojî

Hevreha farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (mwlwʾlyt' /⁠morwārīd⁠/).

Çavkanî:

Werger

• Erebî: ^?العقیق → ar, ^?العقیقة → ar
• Îngilîzî: coral → en, ^?griseous → en, ^?pearliness → en

Navdêr 2

mirarî m

1. Rewşa mirarbûnê.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

Ji mirar +‎ -î.

Werger

• Îngilîzî: unclean → en, uncleanliness → en, uncleanness → en
• Tirkî: inci → tr, mundarlık → tr, murdarlık → tr