mir-

Kurmancî

Pêşgir

mir-

1. pêşpirtikek e bi maneya "teyr": mirîşk, miravî

Têkildar

• -mir: sîmir

Etîmolojî

Hevreha mel, farisî مرغ (morẍ: mirîşk), avestayî mirige- (teyr) ji zimanên îranî