mifte

Kurmancî

Navdêr

mifte

1. kilîl, kilîd, vekerk

Ji wêjeya klasîk

• Ger bipirsit carekê xatûn li halê suxteyî
  Qufl û zincîr dê vebin bê ism û dest û mifte ye
  Bend û zincîr dê vebin curhên di kul dê xweş bikit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Etîmolojî

Deyn ji erebî مفتح‎ (mufteh, “veker”), ji reha فتح‎ (feth, “vekirin”). Hevreha fetih, fetihandin. Ne têkilî mift (“belaş”).

Werger

• Almanî: Spanner → de m
• Farisî: رایگان‎ → fa, مفت‎ → fa, کلید‎ → fa
• Îngilîzî: key → en
• Tirkî: açacak → tr, açkı → tr, açar → tr, kilit → tr