mercî

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mercî	mercî
Îzafe	merciya	merciyên
Çemandî	merciyê	merciyan
Nîşandera çemandî	wê merciyê	wan merciyan
Bangkirin	merciyê	merciyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	merciyek	merciyin
Îzafe	merciyeke	merciyine
Çemandî	merciyekê	merciyinan

mercî mê

1. kesê yan cihê ku mirov daxwazan jê dike yan şîretan jê dipirse.

   Mela û muxtar merciyên gundiyan in.

   • Yanê dixwazim bêjim ku; mîna hin der û dor û hin kesayetan, mafê min tune ye ku xwe bixim şûna hakîm û serdozgeran, an jî xwe wekû merciya gel bibînim û di derbarê kesan de biryara “ îşte, filan kes hunermend e û bêvan kes ne hunermend e..” bidim! — (Xelîl Xemgîn di hevpeyivînekê de li gel Mehdî Cilgin, Netkurd.com, 2/2007)
2. (zimannasî) Cureyekî ristêye: rista mercî.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mercih

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Farisî: مرجع‎ → fa
• Îngilîzî: recourse → en, reference → en, authority → en, subjunction → en, ced → en, ^?circumstantial → en, ^?conditional → en, ^?provisory → en, ^?circumstantiality → en, ^?modality → en, ^?subjunctive → en, ^?circumstanced → en
• Tirkî: merci → tr, koşullu → tr