mûçkirî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /muːt͡ʃkɪˈɾiː/
• Kîtekirin: mûç·ki·rî

Rengdêr

mûçkirî

1. ya / yê ku hatiye mûç kirin
   • Mişk, hemû li dora hev civiyabûn. Serê wan qolozkirî, çavên wan vekirî, guhên wan mûçkirî bûn, li benda axaftina Çiçino bûn. — (Mihemed Şarman, Pirça Winda, Avesta, 2016, Çapa Duyem, r. 40, ISBN 978-605-5585-41-9)
2. ya / yê ku hatiye kutkutandin
   • Dema hin kes bi dengeke bi şik û bi çavên mûçkirî ji min re dibêjin – “tu Kurdistaneke serbixwe dixwazî, lê nîyeta xwe bi gotinên federasyon û otonomîyê vedişêrî”, ez ji dil dixwazim bersîvê wan weha bidim: eger ez, wek kurd, ne layengirê Kurdistana Serbixwe bama, ezê dê ew kes bama ku li Rûsyayê wek `bizin` tê binavkirin. — (Îqbal Durre, Kurd, Rûsya, Amerîka: Kî kê bikar tîne? [arşîv], Rûdaw.net, 25.09.2016)

Bikaranîn

Lêker:

• mûç bûn
• mûç kirin

Navdêr:

• mûçbûn
• mûçkirin

Rengdêr:

• mûç
• mûçbûyî

Etîmolojî

Ji mûç +‎ kirî.