mîrac

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mîrac	mîrac
Îzafe	mîraca	mîracên
Çemandî	mîracê	mîracan
Nîşandera çemandî	wê mîracê	wan mîracan
Bangkirin	mîracê	mîracino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	mîracek	mîracin
Îzafe	mîraceke	mîracine
Çemandî	mîracekê	mîracinan

mîrac mê

1. (Îslam) Geşta Mihemed-pêxemberî li esmanan di şevekê di dema ku ew hê dijiya, Şevçiraxa Mîracê.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• mihrac
• mi'rac
• mîhrac
• mî'rac

Bide ber

• hicre

Têkildar

• Bûraq

Jê

• mîracî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Tirkî: miraç → tr