koçker

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	koçker	koçker	koçker
Îzafe	koçkera	koçkerê	koçkerên
Çemandî	koçkerê	koçkerî	koçkeran
Nîşandera çemandî	wê koçkerê	wî koçkerî	wan koçkeran
Bangkirin	koçkerê	koçkero	koçkerino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	koçkerek	koçkerek	koçkerin
Îzafe	koçkereke	koçkerekî	koçkerine
Çemandî	koçkerekê	koçkerekî	koçkerinan

koçker mê û nêr

1. ya/ê koç dike
2. gerok^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji koç + -ker.