kedxwar

Kurmancî

Navdêr

kedxwar mê û nêr

1. Kesê/a dest datîne ser keda kesên din, keda kesên din dixwe.

   Kedxwarekî bêbav e ew.

   • Di nava van mijaran de hemberî kedxwar û zordestan stranên serhildan, berxwedanê cihekî mezin digirin. — (Feramez Fîkrî Çevirel, Dîroka Wêjeyê Kurdî: [arşîv], Na Yayınları, 2019, r. 163)

Etîmolojî

Ji ked + -xwar.

Werger

• Farisî: برده دار‎ → fa
• Tirkî: sömürücü → tr, anaforcu → tr, istismarcı → tr, ahtapot gibi → tr

Rengdêr

kedxwar

1. Kesê/a dest datîne ser keda kesên din, keda kesên din dixwe.
   • Axa kedxwar in. — (Abdurrahman Aydoğdu, Gotinên Pêşiyan [arşîv], Na Yayınları, r. 12)
   • Yanî timî xwediyekî te heye, dê hebe, lê ez, ez azad im. Te yekî zirbiyan ji xwe re kiriye bav û xwedî. Te xwe înkar kiriye. Tu bûyî malê yekî biyan û ne ji cinsê xwe. Yekî sitemdar, zalim, kedxwar. — (Mehmed Tekçe., Azadîstan [arşîv], Na Yayınları, r. 92)