kartû

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
kartû	kartûtir	herî kartû kartûtirîn

kartû

1. (xwarin) demborî, kevnbûyî
   • Nanê kartû, şîrê kartû... — (Cîhan Roj: Peyvên herêmî, Diyarname.com, 3/2008)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• kartî
• karto

Jê

• (lêker) kartû bûn
• (lêker) kartû kirin
• (navdêr) kartûbûn
• (navdêr) kartûkirin
• (rengdêr) kartûbûyî
• (rengdêr) kartûkirî

Bide ber

• wêdetir
• wêvetir

Etîmolojî

Ji ermenî [Peyv?].

Werger

• Almanî: ^?abgestanden → de
• Farisî: فاسد‎ → fa, تاریخ گذشته‎ → fa
• Îngilîzî: old → en, expired (of food products)
• Tirkî: bayat → tr, ^?kerti → tr