kuşkûr

Kurmancî

Navdêr

kuşkûr mê

1. sergîn, tepik, tepale, devedeştî, azale, kûşkûr (ev ji rêxê çêdibe)
   • Havîn ji wan re pir bi zahmet e, di bin kelekela germa havînê de ewan ê kuşkûr û kixî pêz beref kin û bi seklem seklem mîna mêrîya bi dû hev din û bikşînin mal. — (Kovara Bînebûn, Bihar 2007)

Herwiha

• kuşkur
• keşkur
• kûşkûr

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.