kêlb

 Binêre herwiha: kelb

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /keːlb/
• Kîtekirin: kêlb

Rengdêr

kêlb

1. hov, har
   • Kurdistanê rumetê xwe yê hov û kêlb û pencên xwe yê ku bi xwina jin û zarokên Kurda sor bûyî naveşêrin. — (Firmiskên heramzadên welat [arşîv], dengekurdistan.nu, 2012)

Navdêr 1

kêlb nêr

1. (Lacertus) (xişok) Cureyek xijindeyan e ku hêk dikin û çarpê digerin û xwînsar in,^{[Ji bo vê maneyê çavkanî hewce ye. (+) ]}
   

Hevmane

• gumgumok
• marmaroş
• dîlmar
• margîsk
• kêlbezer
• meqezer
• qimqimok
• kelpezî
• kêlbik
• fatik
• dêmar
• dêlemar
• bûkemar
• marmarok
• dîlmar
• dêlmar
• kêlbesor
• dakmar
• beqmar

Etîmolojî

Bi kêmî bi maneya "har, hov" ji erebî كلب‎ (kelb: se, seg, kûçik)

Werger

• Îngilîzî: ^?cuspid → en, ^?langur → en, ^?laniary → en, fang → en
• Tirkî: kertenkele → tr

Navdêr 2

kêlb nêr

1. (diranê caneweran ê tûj) Guhartoyeke kilb.