kêfker

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	kêfker	kêfker	kêfker
Îzafe	kêfkera	kêfkerê	kêfkerên
Çemandî	kêfkerê	kêfkerî	kêfkeran
Nîşandera çemandî	wê kêfkerê	wî kêfkerî	wan kêfkeran
Bangkirin	kêfkerê	kêfkero	kêfkerino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	kêfkerek	kêfkerek	kêfkerin
Îzafe	kêfkereke	kêfkerekî	kêfkerine
Çemandî	kêfkerekê	kêfkerekî	kêfkerinan

kêfker mê û nêr

1. ya/ê kêf dike
2. kêfxweşker, şadker, komîk, pêkenok^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji kêf + -ker.

Werger

• Almanî: amüsant → de, unterhaltend → de