hiljenîn

Kurmancî

Lêker

hiljenîn (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha:
RP. Niha
	ez	hildijenim
	tu	hildijenî
	ew	hildijene
	em, hûn, ew	hildijenin
Fermanî	Yekjimar	hiljene
	Pirjimar	hiljenin
Rehê dema borî:
RP. Boriya sade
	min	hiljend
	te	hiljend
	wê/wî	hiljend
	me, we, wan	hiljend
Formên din:

hiljenîn lêkera pêkhatî, gerguhêz

1. hiljenandin, lihevxistin, lihevdan, tevdan, çirpandin, çilfisandin, tev dan, jenandin, jentin, vepiçirandin, tevdanî, aîdandin, patrome kirin

1. • — Dilê min dêşe, — dayîkê got. – Ezîzê min bihata, ezê rabûma. Wekî dinê tişt min nelazim e. Her tenê min dixwest, wekî we eva derê me hiljenda, tûşa kerevata min ra derê teze vekira. — (Emerîkê Serdar, SERHATIYA HUBEKÊ, Yêrêvan, 1974.)

Etîmolojî

Ji hil +‎ jenîn.

Werger

• Tirkî: çırpma → tr, çırpmak → tr, ditme → tr, ditmek → tr, karıştırış → tr, karıştırma → tr, karıştırmak → tr