hezeyan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /hɛzɛˈjɑːn/
• Jihevqetandin: he·ze·yan

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hezeyan	hezeyan
Îzafe	hezeyana	hezeyanên
Çemandî	hezeyanê	hezeyanan
Nîşandera çemandî	wê hezeyanê	wan hezeyanan
Bangkirin	hezeyanê	hezeyanino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hezeyanek	hezeyanin
Îzafe	hezeyaneke	hezeyanine
Çemandî	hezeyanekê	hezeyaninan

hezeyan mê

1. jihalçûn, ji ber xwe axivîn, bêhişî, hay ji xwe tinebûn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• hezeyanî

Werger

• Almanî: Delirium → de n
• Erebî: ^?هذیان‎ → ar
• Esperantoyî: deliro → eo
• Farisî: هذیان‎ → fa
• Fransî: délirium → fr m
• Holendî: delirium → nl
• Îngilîzî: delirium → en
• Îtalî: delirio → it
• Portugalî: delírio → pt m
• Spanî: delirio → es
• Tirkî: hezeyan → tr, sabuklanma → tr

Tirkî

Navdêr

hezeyan

1. tewşikî, hezeyan
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. pesn, beste
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
3. bêhişbêjî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)