hecac

Kurmancî

Navdêr

hecac

1. kesa/ê diçe hecê,
   kesa/ê bi rêya hecê ve
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• heccac
• ḧecac
• ḧeccac

Nêzîk

• hecî

Ji wêjeyê

Îro, piştî nimêja li mizgefta Kişlê, li goristana hecacan hate bicîkirin.

(Netkurd.com, 5/2007)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?], têkildarî hecê

Jê

• hecacî
• hecacîtî
• hecactî

Werger

• Farisî: ابر‎ → fa, ابر طوفان‎ → fa
• Îngilîzî: ^?stormcloud → en