hîmker

Kurmancî

Navdêr

Zayendên mê û nêr ên binavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	hîmker	hîmker	hîmker
Îzafe	hîmkera	hîmkerê	hîmkerên
Çemandî	hîmkerê	hîmkerî	hîmkeran
Nîşandera çemandî	wê hîmkerê	wî hîmkerî	wan hîmkeran
Bangkirin	hîmkerê	hîmkero	hîmkerino
Zayendên mê û nêr ên nebinavkirî
Rewş	Mê (yj.)	Nêr (yj.)	Mê û nêr (pj.)
Navkî	hîmkerek	hîmkerek	hîmkerin
Îzafe	hîmkereke	hîmkerekî	hîmkerine
Çemandî	hîmkerekê	hîmkerekî	hîmkerinan

hîmker mê û nêr

1. ya/ê hîm dike
2. bandorker, sedem, sebeb^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Etîmolojî

Ji hîm + -ker.