gurbûyî

Kurmancî

Rengdêr

gurbûyî, r-ya req

1. tiştên ku gur bûne, tiştên yektewir, yekcure yên ku ji hev pir nêzik bûne, tam gihiştine tenişta hev, rexê hev û bi wî awayî, di navbera wan de qet yan jî zêde mesafe nemaye.

   Mirov nikare di navbera darên gurbûyî de bi hêsanî bigere.

2. tîşteki livok yê ku bi lezeka pir zêde livîyaye, bi lezeka pir zêde ketîye tevgerê û herikîye

   Avên çeman û newalan yên gurbûyî, di biharan de carinan dibin leyî.

Dijmane

• firkbûyî

Etîmolojî

Ji gur +‎ bûyî.

Werger

• Îngilîzî:^?lycanthrope → en