guncanî

Kurmancî

Navdêr

guncanî m

1. munasîbî, hevgirtinî, lêhênatî, pêketî

Etîmolojî

Ji guncan +‎ -î.

Werger

• Almanî: ^?Adäquatheit → de m
• Îngilîzî: reasonableness → en, ^?congruence → en
• Tirkî: mülâyimlik → tr, tecanüs → tr, uyarlık → tr, yakışık → tr, imtizaç → tr, münasebet → tr, uyum → tr