facir

Kurmancî

Navdêr

facir

1. gunehkar
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

bide ber

• fecir

Binêre herwiha

• faxir

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Ji wêjeya klasîk

• Hate eslabê butunî tahir e
  Qet nebû yek jî, xerab û facir e — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Werger

• Farisî: گناهکار بزرگ‎ → fa