fırlamak

Tirkî

Lêker

fırlamak

1. pekîn, pengizîn, hilpekîn, ferqizîn, filitîn, hilperin, hilfirîn (bi lezgînî, ji nişka ve ji cihê xwe derketina tiştekî)
2. bel bûn, beliqîn, zoq bûn (ji cihê xwe hebek bi der ve ve belbûna tiştekî)

   gözleri dışarı fırlamıştı çavên wî bel bûbûn

3. rabûn, hilperîn (ji bo zêdebûna buhayê tiştan)

   altın fiyatları fırlamış buhayê zêr rabûye

4. baz dan, rabûn, çeng bûn, hol bûn, qiloz bûn (nişkav ji cihê xwe rabûn)

   yataktan fırladı ji nav cihan baz da

   gözleri yerlerinden fırladı çavên wê ji nav serê wê baz dan