erûs

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /ɛˈɾuːs/
• Kîtekirin: e·rûs

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	erûs	erûs
Îzafe	erûsa	erûsên
Çemandî	erûsê	erûsan
Nîşandera çemandî	wê erûsê	wan erûsan
Bangkirin	erûsê	erûsino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	erûsek	erûsin
Îzafe	erûseke	erûsine
Çemandî	erûsekê	erûsinan

erûs mê

1. Jina nû zewicî.

   Hevmane: bûk

   • Her çî bire şûrî destê himmet.
     Zebt kir ji bo xwe bi mêrî dewlet.
     Lewre ku cîhan wekî erûs e.
     Wê hukum di destê rûs e. — (Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Herwiha

• arûs

Jê

• erûsane
• erûsî
• erûsîtî
• erûstî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

bûk — binêre bûk