enwai

Kurmancî

Navdêr

enwai

1. (gelek) cûn, cûre, çeşît, bir, celeb, newî
   • Da xelq nebêjtin ku ekrad
     Bê meirîfet in, bê esl û binyad.
     Enwai milel xwedan kitêb in.
     Kurmanc tenê di bê hesêb in. — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Herwiha

• enwah
• enwa'

Etîmolojî

Ji erebî أَنْوَاع‎‎ (ʾanwāʿ)