elîl

Kurmancî

Mane

elîl (cureyê peyvê?)

1. nesax, nexweş

Ji wêjeya klasîk

• Dar û derdê mi tu yî canê min
  »Hel bi-siwe l-wesli şifa'u l-'elîl«
  Sebr û sukûn çûne me nêv Dicle da — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: behindert → de, erstaunlich → de
• Farisî: علیل‎ → fa, بیمار‎ → fa