efser

Kurmancî

Navdêr

efser

1. zabit, sibay, serbazên payebilind yên wek general û kolonel û major

   Efserê polîsan fermana girtina wî da.

   • Bexda ji karê efser û berpirsyarên deverê ne razî bû. — (Sidqî Hirorî, Kurê Zinarê Serbilind, Weşanên Nûdem, Stokholm, 1996)

Ji wêjeya klasîk

• Bexşîne zemîn tela û şîban
  Ferxunde kirin bi ferqê efser
  Tabende kirin bi tacê gewher — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Etîmolojî

Ji îngilîzî officer

Jê

• binefser
• efserî
• efserîtî
• efsertî

Werger

• Almanî: Offizier → de m
• Erebî: ضابط‎ → ar, ^?آمر‎ → ar
• Esperantoyî: oficiro → eo
• Farisî: افسر‎ → fa, ضابط‎ → fa
• Fînî: upseeri → fi
• Fransî: officier → fr
• Holendî: officier → nl
• Îngilîzî: sergeant → en, officer → en, yeoman → en, field officer → en, ^?officiant → en, ^?commissioned officer → en
• Norwecî: offiser → no
• Polonî: oficer → pl
• Spanî: oficial → es
• Swêdî: officer → sv
• Tirkî: subay → tr