eğmek

Tirkî

Lêker

eğmek

1. tewandin, çemandin, daçemandin, veçemandin, çivandin, xwar kirin (tiştekî ku rast be mirov bike rewşeke xwar)

   Ağacın dallarını eğdi. ― Guliyên darê tewandin.

2. xwar kirin, pêl kirin, dapêlî kirin, daxûl kirin, daqûl kirin, qor kirin (bi giştî ji bo xwarkirina serî, pişt û wekî wan)

   Başını öne eğdi tekrar ağlamağa başladı. ― Serê xwe xwar kir careke din dest bi giriyê kir.

3. çevandin, kubandin, nişivandin, qor kirin, şor kirin, veanîn, xelandin, xum kirin (ji bo tiştekî sirt û req ku bê badan)

   Merteğin altındaki sutun eğilmiş. ― Stûna di bin kêran de vehatiye.