diyakronîk

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
diyakronîk	diyakronîktir	herî diyakronîk diyakronîktirîn

diyakronîk

1. tişta/ê ku li gel demê diguhere
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• dîakronîk

Dijmane

• sînkronîk

Etîmolojî

Ji yûnanî [Peyv?] diya- / dîa- + kronîk.

Jê

• diyakronîkî

Werger

• Fînî: diakroninen → fi
• Fransî: diachronique → fr
• Îngilîzî: diachronic → en
• Tirkî: artzamanlı → tr, artsüremli → tr, diyakronik → tr