dikim

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /dɪˈkɪm/
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: di·kim

Formeke lêkerê

dikim

1. Kesê yekem yekjimar dema niha ji lêkera kirin.

Herwiha

• dikem (devokî)

Dijmane

• nakim

Têkildar

• dikî
• dike
• dikin
• dikeyn (devokî)

Demên din

• bikim
• kirim
• kirime
• kiribûm

Tirkî

Navdêr

dikim

1. dirûn
2. danîn, çandin, çikilandin