bixal

Kurmancî

Rengdêr

bixal

1. bişan, bişanik

Etîmolojî

Ji bi- +‎ xal.

Ji wêjeya klasîk

• Dil wek goyan ber kaşowan ser lu'lu'an bergên wereq
  Bejna şepal dêmê bixal i'rab û dal qewsê hilal
  Neqşê celal cama zelal xemra helal suhbet bi hal — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: benli → tr, noktalı → tr