bitun

Kurmancî

Cînav

bitun

1. hemû, giş, tev, pêkve, pêkre
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• bitûn
• butun
• butûn

Etîmolojî

Ji tirkî bütün, hevreha azerî bütün, tirkmenistanî bütiin, teterî böten

Werger

• Almanî: ganz → de, völlig → de
• Tirkî: bütün → tr, ^?harfi harfine, ^?olanca → tr