biteqil

Kurmancî

Rengdêr

biteqil

1. bi navber, bi navberdayîn, girangiran, giran, kesîf

Etîmolojî

Ji bi- +‎ teqil.

Werger

• Tirkî: kesik kesik → tr, kesikli → tr, okkalı → tr, yoğun → tr