birako

Kurmancî

Navdêr

birako

1. ji bo deng lê kirina kesekî
   • -Te dît birako, heya di vê musîbeta biçûk de te nekarîbû alîkarî bi min ra bikra! — (Bavê Nazê, Hêsir û Baran, Jîna Nû, 1986)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: bey kardeş, birader → tr, dadaş → tr, imanım