binzor

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
binzor	binzortir	herî binzor binzortirîn

binzor

1. neçar, mecbûr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeyê

Bira, ma qey her şêweyeke polîtîka PKK rast e, û em Kurd tev binzor in ku piştvaniya wan polîtîkaên ku di piraniyê de çewt û şaş in bikin?

(Cankurd, di lîsteya emailan ya Dîwanxaneyê de, 10/2009)

Etîmolojî

Ji bin- +‎ zor.

Jê

• binzorane
• binzorî
• binzorîtî
• binzortî