binelî

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɪnɛˈliː/
• Kîtekirin: bi·ne·lî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	binelî	binelî
Îzafe	bineliya	bineliyên
Çemandî	bineliyê	bineliyan
Nîşandera çemandî	wê bineliyê	wan bineliyan
Bangkirin	bineliyê	bineliyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bineliyek	bineliyin
Îzafe	bineliyeke	bineliyine
Çemandî	bineliyekê	bineliyinan

binelî mê

1. binecî, binecih
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. rûniştvan, şênî, xwecih
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Ji gotina îranî ”buna”, ko tê maneya mal, xanî, hêwirgeh û paşpirtika tirkî ”lî” çê bûye û ketîye kurdî û farizî jî. Di farisîya navîn da ”bunek”, di bêlûcî da ”bunag” e û tê eynî maneyê. Di ermenkî da bi eynî maneyê bûye ”bnak”.

(Têmûrê Xelîl: Gotinên kurdî-îranî di ermenkî da, Nefel.com, 11/2008)

Werger

• Farisî: سکونت‎ → fa
• Tirkî: bünye → tr, yerleşik → tr