bin-emr

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɪnˈɛmɾ/
• Kîtekirin: bin·emr

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bin-emr	bin-emr
Îzafe	bin-emra	bin-emrên
Çemandî	bin-emrê	bin-emran
Nîşandera çemandî	wê bin-emrê	wan bin-emran
Bangkirin	bin-emrê	bin-emrino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bin-emrek	bin-emrin
Îzafe	bin-emreke	bin-emrine
Çemandî	bin-emrekê	bin-emrinan

bin-emr mê

1. ber-emr, guhdar, îtaetker, binferman, di bin emirê kesekî de bûn, taetker

Herwiha

• bin-emir
• binemr

Jê

• (Lêker) bin-emr kirin
• (Lêker) bin-emr bûn

• (Navdêr) bin-emrkirin
• (Navdêr) bin-emrbûn

• (Rengdêr) bin-emrkirî
• (Rengdêr) bin-emrbûyî

Etîmolojî

Ji bin- +‎ emr.

Werger

• Almanî: ^?folgsam → de, ^?untergeordnet → de
• Tirkî: emir eri → tr, emirber → tr