bimerc

Kurmancî

Rengdêr

bimerc

1. bişert, bişirûd, bipêwîstî

Etîmolojî

Ji bi- +‎ merc.

Jê

• bimercî
• bimercîtî
• bimerctî

Werger

• Tirkî: koşullu → tr, şartlı → tr