bişert

Kurmancî

Rengdêr

bişert

1. bimerc, bişirûd, bipêwîstî

Etîmolojî

Ji bi- +‎ şert.

Jê

• bişertî
• bişertîtî
• bişerttî

Werger

• Tirkî: koşullu → tr, şartlı → tr, ^?meşruten → tr