beh

Kurmancî

Mane

beh (cureyê peyvê?)

1. (di zimanê zarokan de) xelasbûyî, qediyayî -beh bûn (di zimanê zarokan de) xelas bûn, qedîn -beh kirin (di zimanê zarokan de) xelas kirin, qedandin

Ji wêjeya klasîk

• Yek 'işwe, Melayî, bi biha bête ji le'lan
  Sed can me hebin hêj ko muqessir di behê min — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: pey → tr