bênefs

Kurmancî

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bênefs	bênefstir	herî bênefs bênefstirîn

bênefs

1. kesa/ê ku nikare nefsa xwe,
   kesa/ê ku zêde xwarinê û lezetên din bi kar tîne
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• bênefis

Etîmolojî

Ji bê- +‎ nefs.

Ji wêjeyê

Di germa havînê de kelekela rojê bê wijdan e û tu carê lêborîn li kesî nake. Divê herroj wextê nîvro bi qederê du-sê saetan xwe têxin ciyekî hênik. Xwarina giran û ya zêde jî qet mexwin. Bila xwarina we hindik be û rindik be. Xwarinên rindik jî ev in: Zebze, meywe, mast u çeqilmast. Elawekîl heger hûn bênefsiyan bikin, dê Ezraîl jî li ser we destdirêjiyan bike.

(Lotikxane.com, 6/2007)

Jê

• bênefsî
• bênefsîtî

Werger

• Farisî: شکمو‎ → fa
• Tirkî: pis boğaz → tr, pisboğaz → tr, obur → tr