bêlûte

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːluːˈtɛ/
• Kîtekirin: bê·lû·te

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bêlûte	bêlûte
Îzafe	bêlûteya bêlûta	bêlûteyên bêlûtên
Çemandî	bêlûteyê bêlûtê	bêlûteyan bêlûtan
Nîşandera çemandî	wê bêlûteyê wê bêlûtê	wan bêlûteyan wan bêlûtan
Bangkirin	bêlûteyê bêlûtê	bêlûteyino bêlûtino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bêlûteyek bêlûtek	bêlûteyin bêlûtin
Îzafe	bêlûteyeke bêlûteke	bêlûteyine bêlûtine
Çemandî	bêlûteyekê bêlûtekê	bêlûteyinan bêlûtinan

bêlûte mê

1. Cûnek govendên kurdî ye ku bi taybetî ji aliyê feqiyên medreseyên dînî ve dihatin gotin û kirin.
   • Bihîstin helbest
     Bihîstin xwenasîn û xwezanîn
     Li piya stran bi dîlok, bi bêlûte
     Û stran stranê
     Ji devê min û te. — (Rojen Barnas, Milkê Evînê, Nûdem, 1995, r. 9, ISBN 91 88592-146)

Herwiha

• balûte
• beylûte
• bêlimte
• bêlîte
• bêrîte