bêhn kişandin

 Ji bo navdêrê binêre: bêhnkişandin

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /beːhn kɪʃɑːnˈdɪn/
• Kîtekirin: bêhn ki·şan·din

Lêker

bêhn kişandin

1. Standina hewayê li hundirê mirov.
   • Dem derbas dibû. Ji dûr ve dengê hewtehewta kûçikên gund dihat. Û xalê Cemîl hêdî hêdî ber bi dawiya çîroka xwe ve dihat. Bîstek din wek her tiştî ev çîrok jî bi dawî bibû. Xalê Cemîl gava bêhneke kûr kişand û got; 'Ev çîroka me çû deştê, dê û bavên guhdaran jî cih bihiştî' ev dihat wateya ku ev çîrok jî xelas û bi dawî bûye. — (Mem Farqînî, Ristemê Zal kî ye? [arşîv], xwebun.org, 07.09.2020)
   • Îro diktor sê car ser hev got bêhna xwe bikişîne, bigre û berde.

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Erebî: تنفس‎
• Farisî: نفس کشیدن‎ → fa
• Îngilîzî: inhale → en, respire → en, breath → en
• Soranî: هەناسە‎ → ckb (henase)
• Tirkî: nefes almak, solumak