afîtab

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ɑːfiːˈtɑːb/
• Kîtekirin: a·fî·tab

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	afîtab	afîtab
Îzafe	afîtaba	afîtabên
Çemandî	afîtabê	afîtaban
Nîşandera çemandî	wê afîtabê	wan afîtaban
Bangkirin	afîtabê	afîtabino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	afîtabek	afîtabin
Îzafe	afîtabeke	afîtabine
Çemandî	afîtabekê	afîtabinan

afîtab mê

1. tav, hetav, roniya rojê,
   ronahiya ku roj dide dinyayê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• aftab
• efîtab
• eftab

Ji wêjeyê

Li ber her heft
dergehên te
Em bûne sêwî
Li ser rûkê qadê
bûne rêwî
û her di banga te de
em bûne şeyda
Me dikir sema
li ber mahîtabê
û me ji dest berda
afîtabê
ta ku... sitêrên te
Di sîngên me de
Tewirîn
ta ku keskesorê
rahişt baxçika xwe a rengîn.

(Mizgîn Mehmûd: Asîman ji pirtûka wê Tîpên Evînê, 2007)

Etîmolojî

Ji farisî

Werger

• Fînî: auringonvalo → fi
• Îngilîzî: sunlight → en