êmîn

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /eːˈmiːn/
• Kîtekirin: ê·mîn

Lêker

êmîn

1. amoş, aramoş, xamoş, sêwirî, tewar

Etîmolojî

Ji êm +‎ -în.

Ji wêjeya klasîk

• Gavek ji dengê zengilan
  Êmin çi rûnîn menzilan
  Hey hey dibînin mehmilan — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Tirkî: sakin → tr