êşkêş

Kurmancî

Rengdêr

êşkêş

1. gîyandarê ku êş dikêşe, kes yan lawirê ku êş li wî yan li lebatekî wî peyda bûye û bi wî awayî, ketîye ber êşê û wê êşê dikêşe, ji ber wê êşê ketîye rewşa nehêsayîyê û nehêsa bûye.

   ev bû demeka dirêj ku ew zilam nexweş e û êşkêş e"

Hevmane

• azarkêş

Etîmolojî

Ji êş +‎ -kêş.