zeaf

Kurmancî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zeaf	zeaf
Îzafe	zeafa	zeafên
Çemandî	zeafê	zeafan
Nîşandera çemandî	wê zeafê	wan zeafan
Bangkirin	zeafê	zeafino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zeafek	zeafin
Îzafe	zeafeke	zeafine
Çemandî	zeafekê	zeafinan

zeaf mê

1. zeîfî, qelsî, lawazî, zeafiyet
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. kêmasî, qisûr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• zaaf (2)

Ji wêjeyê

• Bi kinayî wî hemû zeafên wî qahremanê xwe yê îtirafkar bi şeklê têgîhştin û awayê mezinbûna wî ve motîve kiriye. — (Enwer Karahan: ”Gava Heyatê”, Nefel.com, 10/2007)

Etîmolojî

Ji erebî ضعف‎ (ḍe'f: zeîfî, qelsî, lawazî, têkildarî zeîf. Forma "zeaf" di bin tesîra tirkî "zaaf" de ketiye kurdî, ne yekser ji erebî hatiye.