Kurmancî biguhêre

Bilêvkirin biguhêre

Lêker biguhêre

yeqîn kirin (lêkera gerguhêz)
Rehê dema niha: yeqîn -k-
RP.
Niha
ez yeqîn dikim
tu yeqîn dikî
ew yeqîn dike
em, hûn, ew yeqîn dikin
Fermanî Yekjimar yeqîn bike
Pirjimar yeqîn bikin
Rehê dema borî: yeqîn -kir-
RP.
Boriya
sade
min yeqîn kir
te yeqîn kir
wê/wî yeqîn kir
me, we, wan yeqîn kir
Formên din:  Tewandin:yeqîn kirin

yeqîn kirin lêkera hevedudanî, gerguhêz

  1. qeneat kirin, bawer kirin
    • Ez yeqîn dikim li ser vê axaftinê pirr xebitiyê; lê mixabin beredayî xebitiye. — (Mihemed ŞarmanPirça WindaAvesta2016, Çapa Duyem, r. 42, ISBN 978-605-5585-41-9)
    • Şêwirda ma heyirî, zane ku çi bêje, mîr jê yeqîn nake, ji ber ku mar windabû, go: Mîrê min herwekî tu dibînî. (herdû vegeriyan mal) — (Serpêhatiyên Kurda, Tîrêj, 1992, r. 12)
    • Mircan di kûraniya baweriyên xwe de qet yeqîn nedikir ku vê comerdî û marîfeta şox ji Brîcêtê bibihîse û bibîne ku ew sêvên xwe bi navê wî diyariyê Michel bike. — (Redwanê AlîTilûrê Bêgane, Weşanên Welat, 1991, r. 54, ISBN 91-971254-6-6)

Etîmolojî biguhêre

Ji yeqîn + kirin.

Werger biguhêre